صبا محمودوند

صبا محمودوند

خانم صبا محمودوند شاعر، نویسنده و مترجم لرستانی، از بهار سال ۱۳۹۸ مطالبش را در نشریه‌های مختلفتی از جمله؛ هفته‌نامه سیمره، ماهنامه ادبیات داستانی چوک، روزنامه سراری سایه، ماهنامه‌ی ادبی هنری آتش و… منتشر کرده است.
عضو در هیئت تحریریه‌ی ماهنامه‌ی ادبیات داستانی چوک نیز در کارنامه‌ی ادبی وی دیده می‌شود.
وی در سال ۱۴۰۱ کاندیدای مترجم برتر چوک و در سال ۱۴۰۲ کتاب شعرش با نام «طبیعی‌ترین شکل ممکن» به عنوان اثر شایسته‌ی تقدیر کانون ادبی چوک برگزیده شد.
این بانوی هنرمند، در رشته‌ی مهندسی نرم‌افزار تحصیل کرده‌ و در نیمه‌ی راه، رشته‌اش را به زبان و ادبیات انگلیسی تغییر داد.


◇ نمونه‌ی شعر:
(۱)
آخرین برگ به جا مانده از پاییز
زردی خورشید را به نارنجی غروب می‌رساند
و من آخرین قطره دلتنگی را در جدالم با آونگ‌های برگ
تا برسانم به سلول‌های خاموش
اما غروب برگ‌ها نزدیک است
و کسی نمی‌پرسد:
تکلیف دلی که دیگر تنگ نمی‌شود چیست؟


(۲)
دو نقطه‌ی دلم را
بر اولین سطر زمان گذاشته‌ام
تا پاک کند‌ چشم آلوده‌ی اندیشه را،
گوشواره‌ی حقیقت را بیاویزد
بر ویرگول احساس
و عشق را تا انتهای صفحه
در واژه‌ها تزریق کند.


(۳)
کسی چه می‌داند
شاید بر اساس آخرین شهود نجوم
در پس پرده
خورشید از ماه نور می‌گیرد.


(۴)
من دختر عشایرم
زاده‌ی طبیعت
بر فراز قلعه‌ی شهرم
می‌اندیشم
کوهی مخملین چگونه
از شبیخون سر بر آورده
و رسیده به دشتی سپید
و این طبیعت
گویی پیش از پیدایش جهان
کتابی بوده از آسمان
که هستی را تنگ گرفته در آغوش.


(۵)
قلبم جوانه زد!
ریشه‌هایش همه‌ی حس‌ها را بلعید
گلبوته‌هایش کمندِ بی‌حسی افکند
بر وجود بی‌رَنگم،
نمی‌دانم میوهایش چیست
اما ویارِ این قلب، تو هستی
که دوخته شدی
به وطنِ یک مهاجر
و در بی‌حسی محض
رویای بِشکاف، محال است که جدا کند تو را
از تار و پود قلبم،
گاه که وطن در قلبم اذان می‌خواند
بوی تو را می‌رساند
و در بی‌حسی محض
نمازم قضا می‌شود،
من تو را از خودت می‌خواهم
تا همه‌ی حس‌ها را برایم رنگ کنی.





گردآودی و نگارش:
#لیلا_طیبی



سرچشمه‌ها
- سیمره‌ی شماره‌ی ۷۵۸(هشتم بهمن‌ ماه ۱۴۰۳)
www.chouk.ir/anjoman-dastan/dastane-tarjomeh/17080-2021-07-29-10-17-44.html
www.bamdadsaba.com/2024/09/06
www.taaghche.com/book/213152/
و...